مطالعه الگوی زهکشی رشته کوه بینالود در رابطه با مورفوتکتونیک و ناهمواری منطقه

الگوی زهکشی بیانگر شکل مسیر حرکت و انتقال جریانهای آبی از نقاط مرتفع به سمت پایین دست خود است. شبکه زهکشی با توجه به نوع ناهمواری و مورفوتکتونیک در برگیرنده آن دچار تغییراتی می شود و البته گاهی نیز بعلت دخالت نیروی مضاعف از شرایط پیرامونی تبعیت نمی کند. رشته کوه بینالود به عنوان یک تیپ ناهمواری مشخص در شمال شرقی کشور دارای الگوهای زهکشی متفاوتی هم چون دندریتی، داربستی، واگرا و... می باشد و شبکه های زهکشی آن در تقابل با ژئومرفولوژی بستر و محیط پیرامون خود بوده و نوعی انطباق و یا عدم انطباق را به وجود آورده است. این الگوهای زهکشی در بعضی مناطق نیز توانسته علاوه بر تأثیر روی مورفوتکتونیک و ناهمواریهای منطقه، بر روی میزان فرسایش هم تأثیرگذار باشد. جریان های کانسکانتی حاکم بر شیب ساختمانی ملایم در دامنه شمالی رشته کوه بینالود نوعی انطباق و عدم انطباق بر زمین ساخت را نشان میدهد و جریانات ابسکانتی در دامنه جنوبی عدم انطباق را بیان می کند. الگوی زهکشی در شاخه های فرعی نیز به علت تراکم و فراوانی بیشتر با نوعی آنومالی در شبکه هیدروگرافی روبرو است. حوضه های کارستی و تراکم مواد دامنه ای در پایکوهها نیز توانسته اند تغییراتی را در الگوی زهکشی بوجود آورند. البته در تمامی این حوضه ها وجود خط واره های گسلی تغییرات ویژه ای را در الگوی زهکشی بینالود تحمیل کرده است .